<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 153v >

1. не ꙗ҅дѣхъ· Видѣ ли како не бꙑ невѣдѣ-
   Εἶδες πῶς οὐκ ἐγένετο ἄγνο-
2. ниѥ съпасоу решти кде положисте и҆· ꙗ҅ко-
   ια τῷ Σωτῆρι τὸ εἰπεῖν, Ποῦ τεθείκατε αὐτόν, ὡς
3. же ни о҅тꙿцоу же решти кде ѥ҅си а҅даме· и҅ли
   οὐδὲ τῷ Πατρὶ εἰπεῖν· Ἀδάμ, Ποῦ εἶ, ἢ
4. каи҅ноу кде а҅вел҄ь братъ ти· и҅ли шъдъ ви-
   τῷ Κάϊν. Ποῦ Ἄβελ ὁ ἀδελφός σου, ἢ καταβὰς ὄψομ-
5. ждѫ· а҅ште по плиштоу и҅хъ приходꙙштоу-
   αι εἰ κατὰ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομέν-
6. о̑умоу мьнѣ съконь҆чаваѭ̑тъ сꙙ· а҅ште ли
   ην πρός με συντελοῦνται· εἰ δὲ μή,
7. да раꙁоумѣѭ̑· да о̑уже врѣмꙙ о̑убо проти-
   ἵνα γνῶ. Οὐκοῦν ὥρα λοιπὸν
8. вѫ о҅нѣмъ пльт чити сꙙ· глагол҄ѫштии҅мъ·
   πρὸς ἐκείνους παρατάξασθαι τοὺς λέγοντας,
9. како немошти дѣл҄ьма х꙯с моливъ сꙙ въ-
   ὅτι δι' ἀσθένειαν ὁ Χριστὸς προσευξάμενος ἤ-
10. стави лаꙁара· не сице· послоушаи съ вь҆сѣмꙿ
    γειρε τὸν Λάζαρον. Οὐκ οὖν. Ἄκουε μετὰ πάσης
11. о҅пасении҅мь мол҄ѫ· о̑умь҆рѣ лаꙁарь҆· и҅ не бѣ
    ἀκριβείας, παρακαλῶ. Ἐτελεύτησε ὁ Λάζαρος, καὶ οὐκ ἦν
12. на мѣстѣхъ тѣхъ їс꙯ нъ въ галилеи· и рече
    ἐν τοῖς τόποις ἐκείνοις ὁ Ἰησοῦς, ἀλλ' ἐν τῇ Γαλιλαίᾳ, καὶ ἔλεγε
13. о̑ученикомь си лаꙁарь҆ дроугъ нашъ о̑усь҆пе·
    τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται.
14. о҅ни же мнꙙште ꙗ҅ко о҅ сьнѣ семъ бесѣдоуѥ҅-
    Ἐκείνοι δὲ νομίζοντες ὅτι περὶ τοῦ ὕπνου τούτου δια-
15. тъ· рекошꙙ ѥ҅моу г꙯и· а҅ште о̑успе и҅сцѣлѣ-
    λέγεται, λέγουσιν αὐτῷ· Κύριε, εἰ κεκοίμηται, σωθήσ-
16. ѥ҅тъ· рече и҅мъ ꙗ҅вѣ їс꙯· лаꙁарь҆ о̑умрѣ· и҅ при-
    εται. Λέγει αὐτοῖς φανερῶς ὁ Ἰησοῦς, Λάζαρος ἀπέθανεν. Ἔρ-
17. де въ и҅ѥ҅роусалимъ на мѣсто и҅деже лаꙁа-
    χεται λοιπὸν ἐν τοῖς Ἱεροσολύμοις εἰς τὸν τόπον ὅπου ὁ Λάζαρ-
18. рь҆ лежааше· и҅ сь҆рѣте и҆ сестра лаꙁарова·
    ος ἔκειτο, καὶ ἀπαντᾷ αὐτῷ ἡ ἀδελφὴ τοῦ Λαζάρου,
19. и҅ рече ѥ҅моу· г꙯и а҅ бꙑ бꙑлъ сь҆де· не бꙑ о̑у-
    καὶ λέγει αὐτῷ· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀ-
20. мрълъ ми братъ· слабо жена не вѣдѫшти·
    πέθανέ μου ὁ ἀδελφός. Ἀσθενὴς ἡ γυνή, οὐκ ἐπισταμένη
21. ꙗ҅ко и҅ не пришъдъ х꙯с тоу бѣ· божь҆ства
    ὅτι καὶ μὴ παρὼν ὁ Χριστός, παρῆν τῇ τῆς θεότητος
22. властиѭ̑· нъ пльть҆нꙑи҅мъ пришь҆стви-
    ἐξουσίᾳ· ἀλλὰ τῇ τοῦ σώματος παρουσ-
23. мъ съмотрꙙшти· о̑учителю силѫ· глаголаꙿ-
    ίᾳ ἐπιμετρεῖται τοῦ διδασκάλου τὴν δύναμιν. Λέγ-
24. ше ѥ҅моу· г꙯и а҅ бꙑ бꙑлъ сьде не бꙑ о̑умръ-
    ει αὐτῷ· Κύριε, εἰ ἦς ὧδε, οὐκ ἂν ἀπέθ-
25. лъ ми братъ· и҅ нꙑнꙗ рече вѣдѣ ꙗ҅ко ѥ҅же
    ανέ μου ὁ ἀδελφός. Καὶ νῦν, φησίν, οἶδα ὅτι ὅσα
26. просиши о̑у о҅ть҆ца дастъ ти·
    ἂν αἰτήσῃ τὸν Θεόν, δώσει σοι.
27. Съпасъ же противѫ прошению̑ ѥ҅и твори-
    Ὁ Σωτὴρ οὖν πρὸς τὴν αἴτησιν αὐτῆς ποι-
28. тъ молитвѫ· не бо молитвꙑ трѣбоваа-
    εῖ τὴν προσευχήν. Οὐ γὰρ προσευχῆς ἐδέε-
29. ше богъ да мрътвааго въставитъ· дѣѣ҅-
    το ὁ Θεός, ἵνα τὸν νεκρὸν ἐγείρῃ. Μὴ
30. ши ли и҅ли и҅нѣхъ мрътвꙑи҅хъ не въстави·
    γὰρ καὶ ἄλλους νεκροὺς οὐκ ἤγειρεν;

Iohannes Chrysostomus· In quartriduanum Lazarum homilia 1