<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 152v >

1. рити· нъ вь҆се пришъдъшии҅хъ дѣл҄ьма
   σαι; Ἀλλὰ πᾶν διὰ τὴν τῶν παρόντων
2. немошти бꙑваа҅ше· ҅И ꙗ҅ко пришъдъ-
   ἀσθένειαν ἐγένετο καὶ ὅτι διὰ τὴν τῶν παρόν-
3. шии҅хъ дѣл҄ьма немошти бꙑстъ· жи-
   των Ἰουδαίων ἀσθένειαν ἐγίνετο
4. довъ прѣди и҅дꙑ слово съкажетъ· нъ и҅ жи-
   προϊὼν ὁ λόγος ἀποδείξει. Ἀλλὰ καὶ οἱ Ἰουδ-
5. дове· въꙁь҆мъше о҅тъсѫдоу пь҆ри и҅ꙁвѣтъ
   αῖοι λαβόντες ἐντεῦθεν ἀντιλογίας ἀφορμήν,
6. глагол҄ѫтъ· како сего крь҆стиꙗ҅ни бога
   λέγουσι· πῶς τοῦτον οἱ Χριστιανοὶ Θεὸν
7. и҅мѫтъ· и҅ ѥ҅же и҅ мѣста не вѣдѣа҅ше· ѥ҅лꙿ-
   ἔχουσι, τὸν καὶ τὸν τόπον ἀγνοήσαντα, ἐπει-
8. ма глаголааше съпасъ марѳѣ и҅ марии сестра-
   δήπερ ἔλεγεν ὁ Σωτὴρ ταῖς περὶ Μάρθαν καὶ Μαρίαν ἀδελ-
9. ма лаꙁаровама· къде положисте и҆· видѣ
   φαῖς Λαζάρου, Ποῦ τεθείκατε αὐτόν; Εἶδες,
10. ли рече невѣстъ· видѣ ли немошть҆· ѥ҅же
    φησίν, ἄγνοιαν; εἶδες ἀσθένειαν; ὁ
11. и҅ мѣста не вѣдѣ си богъ· нъ рече кꙿ н҄имъ
    καὶ τὸν τόπον ἀγνοήσας, οὗτος Θεός; Ἀλλ' ἐρῶ πρὸς αὐτούς,
12. не сице и҅мѣѧ҆· нъ сѫпротиви и҅мъ срамити
    οὐχ οὕτως ἔχων, ἀλλὰ τὴν ἀντίθεσιν αὐτῶν καταισχῦναι
13. сꙙ хотꙙ· не вѣдѣ ли речеши х꙯с мѣста· ѥ҅лꙿма
    βουλόμενος. Ἠγνόησε, λέγεις, ὁ Χριστὸς τὸν τόπον, διὰ τὸ
14. рече положисте· то и҆ о҅ть҆ць҆ не вѣдѣ сквоꙁѣ
    εἰπεῖν, Ποῦ τεθείκατε αὐτόν; Οὐκοῦν καὶ ὁ Πατὴρ ἠγνόησεν ἐν
15. породѫ ходꙙ· сквоꙁѣ породѫ ходꙙ а҅кꙑ и҅штꙙ·
    τῷ παραδείσῳ ... περιήρχετο γὰρ ὥσπερ ἐπιζητῶν αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ,
16. ѥ҅го и҅ глагол҄ꙙ· а҅даме къде ѥ҅си· кде сꙙ съкрꙑ·
    καὶ λέγων· Ἀδάμ, ποῦ εἶ; ποῦ ἐκρύβης;
17. почто не нарече мѣста прь҆вааго· и҅ждеже
    Διὰ τί οὐκ εἶπε τὸν τόπον πρότερον, ὅθεν
18. съ богомъ пространо бесѣдоуꙗ҅ше а҅дамъ· а҅-
    μετὰ παῤῥησίας ὡμίλει τῷ Θεῷ ὁ Ἀδάμ; Ἀ-
19. даме кде ѥ҅си· и҅ о҅нъ что· гласъ твои слꙑ-
    δάμ, ποῦ εἶ; Κἀκεῖνος τί; Τῆς φωνῆς σου ἤκου-
20. шахъ ходꙙштъ въ породѣ и҅ о̑убоꙗ҅хъ сꙙ· ꙗ҅ко
    σα περιπατοῦντος ἐν τῷ παραδείσῳ, καὶ ἐφοβήθην, ὅτι
21. нагъ ѥ҅смъ и҅ съкрꙑхъ сꙙ· а҅ште се невѣсть҆
    γυμνός εἰμι, καὶ ἐκρύβην. Εἰ ταύτην ἄγνοιαν
22. наричеши то и҅ о҅но нарьци невѣсть҆· глаго-
    καλεῖς, κἀκείνην κάλεσον ἄγνοιαν. ἔλε-
23. лааше х꙯с марѳѣ и҅ марии҆ кꙿде положисте и҆·
    γε ὁ Χριστός ταῖς περὶ Μάρθαν καὶ Μαρίαν, Ποῦ τεθείκατε αὐτόν;
24. се ли невѣсть҆ наричеши· что бо речеши ѥ҅-
    Ταύτην ἄγνοιαν καλεῖς; Τί οὖν λέγεις, ὅτ-
25. гда слꙑшиши бога глагол҄ѫшта къ каи҅нꙋ·
    αν ἀκούσῃς τοῦ Θεοῦ λέγοντος τῷ Κάϊν,
26. къде а҅вел҄ь братъ твои҆· а҅ште и҅ се невѣсть
    Ποῦ Ἄβελ ὁ ἀδελφός σου; εἰ ταύτην ἄγνοιαν
27. наричеши то и҅ о҅но нарци невѣсть҆· вь҆ꙁь҆-
    καλεῖς, κἀκείνην κάλεσον ἄγνοιαν. Λά-
28. ми и҅ дроугоѥ о̑укаꙁаниѥ о҅тъ свꙙтааго ѱа-
    βε καὶ ἑτέραν ἀπόδειξιν ἀπὸ τῆς θείας Γρα-
29. ниꙗ· рече б꙯ъ къ а҅враа҅моу крати вь҆пл҄ь содо-
    φῆς. Εἶπεν ὁ Θεὸς τῷ Ἀβραάμ, Κραυγὴ Σοδ-
30. мъскъ и҅ гоморь҆скъ и҅де къ мь҆нѣ съшъдъ ги помоꙁи рабу амосу о уочю сѧ писати
    όμων καὶ Γομόῤῥας ἥκει πρός με. Καταβὰς

Iohannes Chrysostomus· In quartriduanum Lazarum homilia 1