<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 126r >

1. наꙗ господь҆ сь҆ тобоѭ̑· о̑уже ти неприꙗ҅ꙁнь
   μένη, ὁ Κύριος μετὰ σοῦ. Οὐκ ἔτι ὁ διάβολος
2. не о̑удобь҆ꙗ҅ѥ҅тъ· и҅деже бо прь҆вѣѥ сѫпо-
   κατὰ σοῦ· ὅπου γὰρ τὸ πρῶτον ἔτρωσεν ὁ πολέ-
3. статъ брань҆ положи· тоу прь҆вѣѥ врачъ
   μιος, ἐκεῖ πρῶτον ὁ ἰατρὸς
4. бꙑлиѥ прилагаѥ҅тъ· ѭ̑доуже начꙙтъ-
   τὴν ἔμπλαστρον ἐπιτίθησιν· ὅθεν τὴν ἀρ-
5. ка и҅сходъ сь҆мрьть и҅мѣ· тѫдоу же животꙿ
   χὴν τῆς ἐξόδου ὁ θάνατος ἔσχεν, ἐκεῖθεν ἡ ζωὴ
6. въходъ животънꙑи҆ сътвори· женоѭ̑ въꙁꙿ-
   τὴν εἴσοδον τῆς ζωῆς ἐτεκτήνατο. Διὰ γυναικὸς βρύ-
7. драсте ꙁълоѥ҆· и҅ женоѭ̑ и҅стѣкаѭ̑тъ лоу-
   ει τὰ φαῦλα, διὰ γυναικὸς πηγάζει τὰ κρείτ-
8. чь҆шаꙗ· радоуи҅ сꙙ о҅брадованаꙗ· не сра-
   τονα. Χαῖρε, κεχαριτωμένη· μὴ αἰσχύ-
9. мьꙗи҅ сꙙ ꙗ҅ко повинна сѫшти о҅сѫждению̑·
   νου ὡς αἰτία καταδίκης·
10. мати бо благодѣтиѭ̑ бꙑваѥ҅ши о҅сѫжде-
    μήτηρ γὰρ τοῦ καταδικάσαντος χάριτι γίνῃ·
11. ноуѥ҅моу· радоуи҅ сꙙ о҅брадованаꙗ҆ невѣ-
    Χαῖρε, κεχαριτωμένη·
12. сто· и҅ родитель҆нице чиста· ꙁапоустѣ-
    ... τοῦ χηρεύσαντος κόσμου
13. въшоуо̑умоу вь҆семоу мироу· радоуи҅ сꙙ по-
    νυμφοτόκε ἀμίαντε· Χαῖρε,
14. грѫжьшиꙗ вь҆ чрѣвѣ сь҆мрь҆ть҆ матерь҆-
    ἡ ἐν μήτρᾳ τὸν τῆς μητρὸς βυθίσασα θάνατον·
15. н҄ѫ· радоуи҅ сꙙ доушевънꙑи҆ храме божиї·
    Χαῖρε, ὁ ἔμψυχος ναὸς τοῦ Θεοῦ·
16. радоуи҅ сꙙ о҅бь҆штеѥ жилиште· небеси и҅ ꙁе-
    χαῖρε, οὐρανοῦ καὶ γῆς ἰσόῤῥοπον οἴκημα·
17. ми· радоуи҅ сꙙ нераꙁлѫчь҆нааго ѥ҅стъства
    χαῖρε, τῆς ἀχωρήτου φύσεως
18. мѣсто пространоѥ҆· симъ о̑убо тако сѫште-
    χωρίον εὐρύχωρον”. Ἀλλὰ τούτων οὕτως ἐχόν-
19. мъ· приде къ болꙙштии҅мъ врачь· сѣдꙙ-
    των, ἐπέστη τοῖς ἀσθενοῦσιν ὁ ἰατρός, τοῖς
20. штии҅мъ въ ть҆мѣ сль҆нь҆це правь҆дь҆ноѥ҆
    ἐν σκότει καθημένοις ὁ τῆς δικαιοσύνης ἥλιος
21. ꙗ҅ви сꙙ· вл҄ьнꙗѭ̑штии҅мъ о҅тишиѥ· и҅ не-
    ἐπεφάνη, τοῖς χειμαζόμενοις ἡ ἄγκυρα καὶ ὁ ἀ-
22. влънꙙштеѥ҅ сꙙ пристаниште· непрѣмѣ-
    κύμαντος λιμήν, τοῖς ἀδιάλλακ-
23. нно· ненавидꙙштии҅мъ рабомъ о҅тънѫ-
    τα μισουμένοις δούλοις
24. дь҆ ходатаи҆ роди сꙙ· и҅ мироу съвѫꙁъ· плѣ-
    ὁ πρέσβυς ἐτέχθη, καὶ τῆς εἰρήνης ὁ σύνδεσμος, τοῖς αἰχμα-
25. н҄енꙑи҅мъ рабомъ и҅ꙁбавител҄ь· приде
    λώτοις δούλοις ὁ λυτρωτής, ἐπεδήμησε
26. борѫштиимъ сь҆ любь҆вь҆ѭ̑ крѣпъкъ по-
    τοῖς πολεμουμένοις ἡ κραταιὰ τῆς ἀγάπης σκέ-
27. кровъ· тъ бо ѥ҅стъ миръ нашъ ѥ҅моуже съ-
    πη. Αὐτὸς γάρ ἐστιν ἡ εἰρήνη ἡμῶν· ἧς γέ-
28. подобимъ сꙙ· наслаждати сꙙ вь҆сегда·
    νοιτο διαπαντὸς ἀπολαύειν ἡμᾶς
29. благодѣть҆ѭ̑ самого христоса· ѥ҅моуже сла-
    χάριτι αὐτοῦ τοῦ Χριστοῦ ... ᾧ ἡ δό-
30. ва и҅ дръжава· вь вѣкꙑ вѣкомъ а҅мин ⁘
    ξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

---

Iohannes Chrysostomus· In annuntiationem b· uirginis (25 March)