<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 124v >

1. и҅ди къ словесъноуо̑умоу моѥ҅моу раю̑· и҅ди
   Ἄπελθε πρὸς τὸν λογικόν μου παράδεισον· ἄπελθε
2. къ въсточьнꙑи҅мъ мои҅мъ двьрь҆мъ· и҅ди
   πρὸς τὴν ἀνατολικὴν πύλην ἄπελθε
3. къ моѥ҅го словесе достои҅ноу селоу· и҅ди къ
   πρὸς τὸ ἄξιον ἐμοῦ τοῦ Λόγου κατοικητήριον· ἄπελθε πρὸς
4. вътороуо̑умоу небеси ꙁемь҆ноуо̑умоу· и҅-
   τὸν δεύτερον ἐπὶ γῆς οὐρανόν· ἄπελ-
5. ди къ пространоуо̑умоу о҅блакоу· вь҆ꙁвѣ-
   θε πρὸς τὴν κούφην νεφέλην· μήνυσ-
6. сти ѥ҅и҆ моѥ҆го пришьствиꙗ росѫ· и҅ди къ го-
   ον αὐτῇ τῆς ἐμῆς παρουσίας τὸν ὄμβρον· ἄπελθε πρὸς τὸ ἐμοὶ ἡτοι-
7. тованѣи҆ мь҆нѣ ст꙯ости· и҅ди къ и҅ꙁвол҄е-
   μασμένον ἁγίασμα· ἄπελθε πρὸς τὴν παστά-
8. нию̑ моѥ҅го чь҆стънааго храма· и҅ди къ
   δα τῆς ἐμῆς ἐνανθρωπήσεως· ἄπελθε πρὸς
9. чистѣи невѣстѣ· по пльти родь҆ства мо-
   τὸν καθαρὸν νυμφῶνα τῆς κατὰ σάρκα μου γεννήσεως·
10. ѥ҅го· глагол҄и въ о̑уши словесъноуо̑умоу
    λάλησον εἰς τὰ ὦτα τῆς λογικῆς
11. ковьчегоу· о̑уготоваи҅ ми слоухоу въходъ·
    κιβωτοῦ, ἑτοίμασαί, μοι τῆς ἀκοῆς τὰς εἰσόδους·
12. нъ не говори ни съмꙙти доушꙙ дѣвици·
    ἀλλὰ μὴ θορυβήσῃς, μὴ ταράζῃς τὴν ψυχὴν τῆς παρθένου·
13. кротъко ꙗ҅ви сꙙ къ свꙙтилиштоу· пръвꙑ-
    ἐπιεικῶς τῷ ἁγιάσματι φάνηθι· πρώ-
14. мъ гласомъ· радость҆ вь҆ꙁь҆пи ѥ҅и҅· тꙑ рь҆-
    την αὐτῇ φωνὴν χαρᾶς ἀναβόησον· σὺ εἰ-
15. ци марии҆· радоуи҅ сꙙ о҅брадованаꙗ· да а-
    πὲ τῇ Μαριὰμ· Χαῖρε, κεχαριτωμένη, ἵνα ἐ-
16. ꙁъ помилоуѭ̑ е҅уѫ о҅ꙁълобь҆ѥ҅нѫѭ̑·
    γὼ ἐλεήσω Εὔαν τὴν κεκακωμένην”.
17. Слꙑшавъ же се а҅гг҄елъ помꙑшлꙗше вь҆
    Ἤκουσεν ὁ ἄγγελος ταῦτα, καὶ καθ᾽
18. себѣ си· ꙗ҅коже лѣпо мꙑшлꙗше· дивн^о
    ἑαυτόν, ὡς εἰκός, ἐλογίζετο· Ξένον
19. дѣло прѣходитъ о̑умъ· глагол҄емоѥ·
    τὸ πρᾶγμα, ὑπερβαῖνον ἔννοιαν τὸ λαλούμενον·
20. и҅же херовимомъ страшь҆нъ· и҅ серафи-
    ὁ τοῖς χερουβὶμ φοβερός, ὁ τοῖς σερα-
21. момъ невидимъ· и҅же ѥ҅стъ агг҄ель҆скꙑ-
    φεὶμ ἀθεώρητος, ὁ ... ταῖς ἀγγελικ-
22. мъ силамъ нераꙁоумь҆но· о҅бѣштаваѥ҅-
    αῖς δυνάμεσιν ἀκατανόητος ... ἐπαγγέλ-
23. тъ дѣвици самъ· свои҅мъ лицемъ при-
    λεται κόρῃ αὐτοπρόσωπον παρ-
24. шь҆ствиѥ ꙗ҅вити· паче же въходъ слоух^о-
    ουσίαν μηνύει, μᾶλλον δὲ εἴσοδον δι᾽ ἀκο-
25. мъ о҅бѣштаваѥ҅тъ ѥ҅и҆· и҅ о҅сѫдивꙑи҆ е҅у-
    ῆς ὑπισχνεῖται αὐτῇ! καὶ ὁ τὴν Εὔ-
26. гѫ дьштерь҆ своѭ̑· велми славити грꙙ-
    αν καταδικάσας, τὴν αὐτῆς θυγατέρα δοξάζειν τοσοῦτον ἐπ-
27. детъ· глагол҄етъ о̑уготовати ми слоухоу
    είγεται, καὶ λέγει· „Ἑτοίμασαί μοι τῆς ἀκοῆς
28. въходъ· то можетъ ли чрѣво въмѣсти-
    τὰς εἰσόδους! Καὶ δύναται γαστὴρ χω-
29. ти невь҆мѣстимааго· въ правдѫ дивъ-
    ρεῖν τὸν ἀχώρητον;
30. но чоудо таи҅нааго· въ правꙿдѫ страшьна
    Ὄντως φοβερὸν

---

Iohannes Chrysostomus· In annuntiationem b· uirginis (25 March)