<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 123r >

1. моѥ҆· а҅ не и҅спꙑтаѥ҅мо· таи҅ноѥ клан҄ꙗѥ҅-
   ζόμενον· οὐκ ἐρευνώμενον, μυστήριον προσκυνού-
2. мо· а҅ не прѣмѣримо· таи҅ноѥ богословесь҆-
   μενον, οὐ ζυγοστατούμενον μυστήριον θεολο-
3. ствоуѥ҅мо· а҅ не и҅спꙑтаѥ҅мо· таи҅но и҅спо-
   γούμενον, οὐκ ἐρευνώμενον μυστήριον ὁμολο-
4. вѣдаѥ҅мо· а҅ не мѣримо· Въ шестꙑи мѣ-
   γούμενον, οὐ μετρούμενον . Τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ
5. сꙙцъ посъланъ бꙑстъ гаурии҅лъ къ дѣ-
   ἀπεστάλη Γαβριὴλ πρὸς παρ-
6. вици· кꙑи҅ же мѣсꙙцъ шестꙑи҆· и҅ глаго-
   θένον. Ποῖον ἕκτον μῆνα, λέ-
7. л҄етъ· кꙑи҆· о҅ть҆н҄елиже е҅лисавеѳь приѧ҅тъ
   γει; Ποῖον; Ἀφ' οὗ ἐδέξατο Ἐλισάβετ
8. благовѣштениѥ҆· о҅тън҄елиже ꙁачꙙтъ їѡ̑а҅-
   τὰ εὐαγγέλια, ἀφ' οὗ τὸν Ἰωάν-
9. на· о҅тъкѫдоу же се о̑убо ꙗ҅вѣ· да съкаже-
   νην συνέλαβε. Πόθεν τοῦτο δῆλον; Ἐρμηνευέ-
10. тъ ти самъ а҅рхагг҄елъ глагол҄ꙙ къ дѣви-
    τω αὐτὸς ὁ ἀρχάγγελος, πρὸς τὴν παρθένον λέγων·
11. ци· и҅ се рече е҅лисавеѳь҆ ѫ҅жика твоꙗ· и҅ та
    „ Ἰδοὺ, φησίν, Ἐλισάβετ ἡ συγγενής σου, καὶ αὐτὴ
12. ꙁачꙙтъ сꙑнъ· и҅ се ѥ҅и ѥ҅стъ мѣсꙙцъ шестъи·
    συνειληφυῖα υἱὸν· καὶ οὗτος μὴν ἕκτος αὐτῇ
13. нарицаѥ҅мѣи бꙑвъши неплодь҆ви·
    τῇ καλουμένῃ στείρᾳ.
14. Въ шестꙑи҅ мѣсꙙцъ глагола· се бо ѥ҅стъ ше-
    Τῷ μηνὶ τῷ ἕκτῳ. Ἕκ-
15. стꙑи мѣсꙙць҆· ꙁачꙙтию̑ їѡ̑а҅новоу· подо-
    τος μὴν τῆς συλλήψεως τοῦ Ἰωάννου. Ἔ-
16. баа҅ше бо варити вои҅ноу воѥводѫ· подобаꙿ-
    δει γὰρ προφθάσαι τὸν στρατιώτην, ἔ-
17. ше прѣжде прити вѣсть҆никоу· прѣдъ го-
    δει ... προοδοποιῆσαι τὸν μηνυτὴν τῆς Δεσ-
18. сподь҆н҄емъ пришъствиѥмъ· Въ шестꙑи҅
    ποτικῆς παρουσίας. Τῷ μηνὶ
19. о̑убо мѣсꙙцъ посъланъ бꙑстъ а҅гг҄елъ га-
    τῷ ἕκτῳ ἀπεστάλη ὁ ἄγγελος Γα-
20. врии҅лъ къ дѣвици· о҅брѫченѣ мѫжоу а҅
    βριὴλ πρὸς παρθένον μεμνηστευμένην ἀνδρὶ
21. не прилѣпꙿнѣ· порѫченѣ їѡ̑сифоу· а҅ хра-
    οὐ συνημμένην· μεμνηστευμένην μέν, τηρου-
22. нимѣ їсоусоу· чъсо ради порѫченѣ· да не
    μένην δέ. Διὰ τί μεμνηστευμένην; Ἵνα μὴ
23. въскорѣ раꙁоумѣѥ҅тъ ль҆сть҆ць҆ таи҅нꙑ·
    τάχιον μάθῃ ὁ Λῃστής τὸ μυστήριον.
24. ꙗ҅ко бо и҅ꙁ дѣвицꙙ и҅ꙁити цр꙯ю· вѣдѣа҅ше
    Ὅτι μὲν γὰρ διὰ παρθένου ἥξει ὁ Βασιλεύς, ἤδει
25. лѫкавънꙑи҆· и҅ тъ бо и҅саиѥ҅вꙑ гласꙑ слꙑ-
    ὁ Πονηρὸς· τῶν γὰρ Ἡσαῖου καὶ αὐτὸς ἠκού-
26. шааше· ѥ҅же рече· се дѣвица вь҆ чрѣвѣ ꙁа-
    σατο φωνῶν, τὸ Ἰδοὺ ἡ παρθένος ἐν γαστρὶ ἕ-
27. чь҆нетъ и҅ родитъ сн꙯ъ· и҅ вь҆сачь҆скꙑ блю-
    ξει· καὶ ἕκαστα εἰκότως παρετή-
28. дѣа҅ше· въꙁглашенꙑихъ о҅ дѣвици· да
    ρει τῆς παρθένου τὰ προφθέγματα, ἵν᾽
29. ѥ҅гда почоуѥ҅тъ· ꙗ҅ко съконьчаѥ҅тъ сꙙ таи҅-
    ὅπου νοήσει ὅτι πληροῦται τὸ μυστή-
30. ноѥ҅ се· то приготовитъ пророкъ· да того
    ριον τοῦτο, ἐξαρτύσῃ τὸν ψόγον. Διὰ

Iohannes Chrysostomus· In annuntiationem b· uirginis (25 March)