→ Codex Suprasliensis

Maintained by: David J. Birnbaum (djbpitt@gmail.com) [Creative Commons BY-NC-SA 3.0 Unported License] Last modified: 2013-01-23T20:24:59+0000

[an error occurred while processing this directive]

< 120v >

  1. їѡ̑сифа гонеꙁнѫти хотѣаше· нъ не можаꙿ-
    τὸν Ἰωσὴφ λανθάνειν ἠβούλετο, ἀλλ' οὐκ ἠδύνα-
  2. ше града о̑укрꙑти връхоу горꙑ стоѧ҅шта·
    το κρύψαι πόλιν ἐπάνω ὄρους κειμένην.
  3. їѡ̑сифа тъкнѫ видѣниѥ ѫ҅тробꙑ· и҅ и҅ꙁꙿ-
    Τὸν Ἰωσὴφ ἔνυξεν ἡ δεῖξις τῆς κοιλίας, καὶ λοξῷ
  4. ница вь҆ꙁираѧ дѣвичѫ ѫ҅тробѫ съмотрѣꙿ-
    τῷ ὀφθαλμῷ τῆς παρθένου τὴν κοιλίαν ἐστάθμι-
  5. ше· въпрашати хотѣа҅ше· тоже мльча-
    ζε. Ἠρωτᾶν ἤθελε καὶ σιω-
  6. ти ѥ҅моу ноужда бѣаше· и҅ оу҅крꙑти хо-
    πᾶν ἠναγκάζετο, καὶ ὑβρίζειν ἤθε-
  7. тѣа҅ше а҅кꙑ продавъшоуо̑умоу дѣвъ-
    λε ὡς πεπράκουσαν τῆς παρθε-
  8. ства съсѫдъ· тоже пръваꙗ жиꙁнь ста-
    νίας κειμήλια καὶ ὁ πρῶτος βίος διεκώ-
  9. вь҆ꙗше· да о̑уже своѭ̑ доушѫ печалиѭ̑
    λυε, λοιπὸν τὴν ἰδίαν ψυχὴν ταῖς θλίψεσιν
  10. томь҆ꙗ҅ше· ҆Ѡ горе мьнѣ рече· что съ-
    ἐβασάνιζεν· „Οἴμοι, λέγων, τί ποιή-
  11. творѫ а҅ꙁъ· лице дѣвиче· ходъ дѣвичъ·
    σω ἐγώ; Ἡ ὄψις παρθένου, ἡ κατάστασις παρθένου,
  12. о҅чи дѣвичи· о҅склабь҆ѥ҅ниѥ дѣвиче·
    οἱ ὀφθαλμοί παρθένου, ὁ γέλως παρθένου,
  13. бесѣда дѣвича· а҅ ѫ҅троба не дѣвича· нъ
    ὁ λόγος παρθένου, καὶ ἡ κοιλία οὐ παρθένου, ἀλλὰ
  14. матерѣ· не могѫ тръпѣти· да ꙗ҅вь҆ѭ̑
    μητρός. Οὐ φέρω λοιπὸν ὁρᾶν, δημηγορήσω
  15. дѣло· таче а҅ште о҅бличѫ мариѭ̑· сра-
    τὸ πρᾶγμα, ἐλέγξω τὴν Μαρίαν· ἡ γὰρ αἰσχύνη
  16. мъ о҅бь҆шть· въꙁъпь҆ѭ̑ ли ꙁовꙑ то боѭ̑
    κοινή. Βοήσω μετὰ κραυγῆς; Καὶ φοβοῦμαι
  17. сꙙ· ѥ҅да како бе сѣмене дѣтиштоу о҅ба-
    μήπως τοῦ ἀσπόρου παιδὸς κατήγορ-
  18. дител҄ь бѫдѫ· нѣ никтоже дѣтиштꙋ
    ος κληθῶ. Οὐδεὶς τῆς κόρης
  19. о҅бадител҄ь· ѥ҅лꙿма не и҅матъ родꙙи҅ сꙙ
    κατήγορος, ἐπειδὴ οὐκ ἔχει ὁ κυοφορούμενος
  20. вь҆сѣа҅въшаа҅го и҆· въсѣко ми ѥ҅стъ и҅ гла-
    τὸν παιδοσπορήσαντα. Τάχα μοι καὶ τὸ λα-
  21. голати и҅ мльчати бѣда· чꙿто о̑убо сътво-
    λεῖν καὶ τὸ σιωπᾶν ἐστιν ἐπικίνδυνον. Τί οὖν ποιή-
  22. рѫ приꙁъвавъ ли въпрашаѭ̑· и҅ли прѣ-
    σω; Καλέσας ἐρωτήσω, ἢ πρὸ
  23. жде въпрошениꙗ о҅бличѫ· нъ писаниѥ҆
    τῆς ἐρωτήσεως διώξω; Ἀλλ᾽ ἡ γραφὴ
  24. сь҆вѣдѣтел҄ьствоуѥ҅тъ глагол҄ꙙ· о҅бли-
    μαρτυρεῖ καὶ λέγει· „Ἔλεγ-
  25. чи а҅ да не сътвори· въꙁъвавъ ѭ гнѣвъ-
    ξον, μὴ οὐκ ἐποίησε ...”. Καλέσας αὐτὴν αὐστη-
  26. номъ лицемъ· сѫди въ ѫ҅тробѣ сѫштоуꙋ-
    ρῷ τῷ προσώπῳ, κριτὴς τοῦ ἐν κοιλίᾳ
  27. моу· сѫдии сѣдѣа҅ше· повѣждъ ми
    κριτοῦ ἐκαθέζετο· „Λέγε μοι,
  28. рече ѡ̑ мариѥ҆· что се бꙑстъ не потаи҆
    φησί ... τὸ γεγονός, μὴ κρύψῃς
  29. мене ѥ҅же ти сꙙ сълоучи· нѣ сьде нико-
    με τὸ συμβάν σοι· οὐδεὶς παρὼν
  30. гоже сеѧ бесѣдꙑ слꙑшꙙ· вѣдѣ храни-
    τῶν λόγων ἀκροατής, οἶδα φυλάτ-

Iohannes Chrysostomus· In annuntiationem sanctissimae deiparae (25 March)

Image of 120v