<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 119v >

1. сꙑнъ вꙑшьнꙗго наречетъ сꙙ родꙙи҅ сꙙ·
   υἱὸς Ὑψιστου κληθήσεται ὁ γεννώμενος,
2. а҅ нꙑнꙗ глагол҄еши сꙑнъ дауидовъ· чꙿто
   καὶ ἄρτι λέγεις· υἱὸς Δαυΐδ. Τίς
3. се слово· ѥ҅гда хоштеши мои о̑умъ на небе-
   ὁ λόγος οὗτος; Ὅταν θέλεις, τὴν ἐμὴν διάνοιαν εἰς οὐ-
4. са вьꙁнесеши· и҅ ѥгда хоштеши на ꙁемь҆ѭ̑
   ρανοὺς ἀνάγεις, καὶ ὅταν θέλεις εἰς τὴν γῆν
5. сь҆несеши· коѥ҅моу вѣрѫ и҅мѫ· прь҆воуꙋ-
   κατάγεις. Ποίῳ πιστεύσω, τῷ πρώ-
6. моу ли и҅ли вътороуо̑умоу реченоуоумꙋ·
   τῳ ἢ τῷ δευτέρῳ;
7. глагол҄еши бо· ꙗ҅ко дастъ ѥ҅моу г꙯ь богъ
   Λέγεις γὰρ ὅτι δώσει κύριος αὐτῷ
8. столъ дауи҅да о҅ть҆ца ѥ҅го· и҅ цѣсарь҆ствꙋ
   τὸν θρόνον Δαυΐδ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ καὶ τῆς βασιλείας
9. ѥ҅го не бѫдетъ коньца· Никтоже вь
   αὐτοῦ οὐκ ἔσται τέλος. Οὐδεὶς
10. цѣсарихъ бꙑстъ бе съмрьти· Никто-
    βασιλέων ὑπῆρξεν ἀθάνατος, οὐδεὶς
11. же о҅бьштааго конь҆ца о̑убѣжа· вь҆сꙙ
    τὸ κοινὸν τέλος ἐξέφυγε· πάντας
12. прѣставь҆ꙗтъ владꙑка бесъмрь҆ть-
    μεθίστησιν ὁ δεσπότης ὁ ἀθάνατ-
13. нꙑи҆· вь҆сѣхъ и҅ꙁмрь҆мьрѫтъ чръвьѥ· ни-
    ος, πάντας λογοθετήσουσι σκώληκες. Οὐ-
14. кꙿтоже о҅тъ цѣсарь вратъ а҅довъ о̑убѣжа·
    δεὶς βασιλέων τῶν τοῦ ᾅδου πυλῶν διέφυγεν...
15. никтоже того прѣскочи сѣтии· никт^о-
    Οὐδεὶς τὰ ἐκείνου ὑπερήλατο δίκτυα, οὐδεὶς
16. же того мрѣжь гонеꙁнѫ· Ни сао̑улъ
    τῶν ἐκείνου παγίδων ἐξέφυγε· οὐ Σαοὺλ
17. пръвꙑи поновивꙑи цѣсарьскꙑи҆ вѣнь҆-
    ὁ πρῶτος ἐγκαινίσας τῆς βασιλείας τὸ διά-
18. ць· ни дауи҅дъ рогомъ ꙗ҅вьѥ҅нꙑи досто-
    δημα, οὐ Δαυΐδ ὁ ὑπὸ κέρατος φανερωθεὶς καὶ ἄξι-
19. и҅нъ цѣсарьствию̑ нареченъ· ни самоу-
    ος τῆς βασιλείας κληθεὶς, οὐ Σαμου-
20. ил҄ь и҅же цѣсаремъ о҅ть҆ць҆ масломъ дрѣ-
    ὴλ ὁ τῶν βασιλέων πατὴρ ὁ δι' ἐλαί-
21. вѣнꙑи҅мъ поꙁнаваѧи҅ недостои҅на·
    ου γνωρίζων ... τὸν ἀνάξιον,
22. ни с^оломѡ̑нъ прѣмѫдрꙑи· и҅же ножемъ
    οὐ Σολομὼν ὁ σοφώτατος ὁ διὰ μαχαίρας
23. о҅бличи ꙁаꙁора лъжꙙ· ни е҅ꙁек҄иꙗ҅ и҅же с^лъ-
    ἐλέγξας τῆς πόρνης τὰ ψεύσματα, οὐκ Ἐζεκίας ὁ δά-
24. ꙁами въꙁврати съмрь҆ти нарѣчиѥ· то
    κρυσιν ἀνατρέψας θανάτου ἀπόκρισιν. Καὶ
25. како мои сꙑнъ цѣсарьствовати и҅мать҆
    πῶς ὁ ἐμὸς υἱὸς βασιλεύσει
26. вь вѣкꙑ· ҅И а҅гг҄елъ о҅тъвѣшта· се бо
    εἰς τοὺς αἰῶνας;". Καὶ ὁ ἄγγελος· „Τοῦτο γάρ
27. то ти ѥ҅стъ мариѥ҆ дивно и҅ таи҅но· ꙗ҅ко
    ἐστι, Μαρία, τὸ ξένον μυστήριον, ὅτι
28. вь҆си о̑умрѣшꙙ а҅ твои҆ сꙑнъ съмрь҆ть҆
    πάντες ἀπέθανον καὶ ὁ σὸς υἱὸς νικήσει
29. побѣдитъ· мрътвꙑѧ въставитъ· гро-
    τὸν θάνατον, νεκροὺς ἐγερεῖ, μνη-
30. бꙑ о҅тврь҆ꙁетъ· а҅довꙑ клоучꙙ съкроу-
    μεῖα ἀνοίξει, ταρτάρου κλεῖθρα συντρί-

---

Iohannes Chrysostomus· In annuntiationem sanctissimae deiparae (25 March)