<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 086v >

1. а҅нтонии҆· рѣхъ ти ꙗ҅ко старъ ѥ҅си·
   ὁ Ἀντώνιος· „Εἴρηκά σοι ὅτι γέρων εἶ,
2. и҅ не можеши чрь҆нецъ бꙑти· и҅ди
   καὶ οὐ δύνασαι μονάσαι. Ἄπελθε.
3. а҅ште хоштеши чрь҆нецъ бꙑти· вь-
   Εἰ ἄρα θέλεις μοναχὸς εἶναι, εἴσ-
4. лѣꙁи вь о҅бь҆штии манастꙑрь҆· и҅жде-
   ελθε εἰς κοινόβιον
5. же вꙙште братиѧ ѥ҅стъ· и҅же могѫ-
   πλειόνων ἀδελφῶν, οἵτινες δύναν-
6. тъ тебѣ и҅ болѣꙁнемъ твоимъ по-
   ταί σου τῆς ἀσθενείας ἀντ-
7. слоужити· а҅ꙁъ бо ѥ҅динъ сѣждѫ
   έχεσθαι. Ἐγὼ γὰρ μόνος κάθημαι
8. сь҆де· пꙙтꙑи дь҆нь҆ не въкоушаѧ
   ὧδε διὰ πέντε ἐσθί-
9. брашно· и҅ тоже по скѫдоу· сими о҄у-
   ων, καὶ τοῦτο λιμώττων”. Τούτοις οὖν
10. бо глаголꙑ о҅тъганꙗше паула· и҅ ак^о
    τοῖς ῥήμασιν ἀποσοβεῖ τὸν Παῦλον. Καὶ ὡς
11. не рачи послоушати ѥ҅го· ꙁатворивꙿ
    οὐκ ἠνέσχετο αὐτοῦ, κλείσας
12. двь҆ри а҅нтонии· того ради не вь҆-
    τὴν θύραν ὁ Ἀντώνιος οὐκ ἐξ-
13. ниде до трии дь҆нии ни ꙁа ходоу се-
    ῆλθεν ἐπὶ ἡμέρας τρεῖς δι' αὐτὸν, οὐδὲ πρὸς τὴν ἰδίαν χρείαν.
14. бѣ· старьцъ же прѣбꙑваа҅ше не о҅-
    Ὁ δὲ γέρων παρέμενε μὴ ἀ-
15. тъходꙙ· въ четврь҆тъи дь҆нь҆· по-
    ναχωρῶν. Τῇ δὲ τετάρτῃ ἡμέρᾳ χρεί-
16. трѣбънаꙗ ноужда ѥ҅моу бꙑстъ·
    ας αὐτὸν καταλαβούσης
17. и҅ о҅твръꙁъ и҅ꙁиде· и҅ видѣвъ пакꙑ
    ἀνοίξας ἐξῆλθε καὶ ἰδὼν πάλιν
18. павъла глагола ѥ҅моу· о҅тиди о҅тъ-
    τὸν Παῦλον, λέγει αὐτῷ· „Ἄπελθε ἐντεῦ-
19. сѫдоу старьче· почто мꙙ ноуди-
    θεν, γέρων, τί με ὑποπιά-
20. ши· не можеши сьде прѣбꙑти·
    ζεις; Οὐ δύνασαι ὧδε μεῖναι”.
21. глагола ѥ҅моу паулъ· нѣстъ ми
    Λέγει αὐτῷ ὁ Παῦλος· „Ἀδύνα-
22. ль҆ꙁѣ и҅намо и҅ти раꙁвѣ сь҆де·
    τόν ἐστιν ἀλλαχοῦ με ἀπελθεῖν, εἰ μὴ ὧδε”.
23. вь҆ꙁьрѣвъ же а҅нтонии и҅ видѣвъ
    Περιβλεψάμενος δὲ ὁ Ἀντώνιος καὶ θεασάμενος
24. ꙗ҅ко не носитъ ничсоже на кръмѫ·
    ὅτι τὰ πρὸς τὴν τροφὴν οὐ βαστάζει,
25. ни хлѣба ни водꙑ· ни и҅ного ни-
    οὐκ ἄρτον, οὐχ ὕδωρ, οὐχ ἕτερόν τι,
26. чсоже· и҅ четврътꙑи҆ дь҆нь҆ и҅матъ
    καὶ τετάρτην ἡμέραν ἔχει
27. тръпꙙ беꙁ брашъна· помꙑсли е҅-
    καρτερήσας νήστης, ἐλογίσατο,
28. да како о҅тъпадетъ и о҄умь҆ретъ·
    ὅτι μή ποτε καὶ ἀποθάνῃ
29. не о҅бꙑкъ а҅лчъбꙑ· и врѣдитъ
    ἄπειρος ὢν τοῦ νηστεύειν, καὶ κηλιδώσει
30. ми доушѫ· вь҆веде и кь҆ себѣ·
    μου τὴν ψυχήν· Εἰσδέχεται οὖν αὐτόν.

---

Vita Pauli simplicis (19 March)