<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 086r >

1. Повѣдаа҅ше же ст꙯ꙑи божии· и҅е҅раѯ·
   Διηγεῖτο δὲ ὁ ἅγιος τοῦ θεοῦ Ἱέραξ
2. и҅ кронии҆· и҅ и҅ни мноꙁи о҅тъ братиѧ
   καὶ Κρόνιος καὶ ἕτεροι πλείονες τῶν ἀδελφῶν,
3. и о҅ н҄ихъже хъштѫ глаголати· ꙗ҅ко
   περὶ ὧν μέλλω λέγειν, ὅτι
4. паулъ нѣкꙿто пол҄ьскꙑи҆ ратаи҆·
   Παῦλός τις ἄγροικος γεωργός,
5. и҅ꙁдрꙙдь беꙁълобенъ и҅ простъ
   καθ' ὑπερβολὴν ἄκακος καὶ ἁπλοῦς
6. житиѥ҅мъ· съ крась҆ноѭ҄ женоѭ҄ съпрꙙ-
   τὸν βίον, ὡραιοτάτῃ γυναικὶ συνεζεύχ-
7. же сꙙ· ꙁълонравънѫ раꙁоума· ꙗ҅же
   θη κακοτρόπῳ τὴν γνώμην· ἥτις
8. о҅таи҆ ѥ҅го съгрѣшааше ⁝ на дль҆ꙁѣ врѣме-
   τοῦτον διελάνθανεν ἁμαρτάνουσα ἐπὶ μήκιστον χρό-
9. ни же съ села напрасно въшедъ въ домъ
   νον. Εἰσελθὼν δὲ τότε ἐξ ἀγροῦ αἰφνίδιον εἰς τὸν οἶκον
10. свои҆· о҅брѣте ꙗ҅ ꙁъло творꙙшта· промꙑ-
    ἑαυτοῦ, εὗρεν αὐτοὺς αἰσχροπραγοῦντας, τῆς προνοί-
11. слоу на поль҆ꙁь҆ноѥ о҄управь҆ꙗ҅ѭ҄штоу
    ας εἰς τὸ συμφέρον ὁδηγούσης
12. паула· и҅ видѣвъ ѭ҄ съ о҅бꙑчь҆нѫѭ҄ ѥ҅ѧ҅
    τὸν Παῦλον. Καὶ θεασάμενος ταύτην μετὰ τοῦ συνήθους αὐτῆς,
13. хотиѭ҄· вь҆смиꙗ҅вь҆ сꙙ вь҆ꙁь҆пи к н҄има
    γελάσας σεμνόν, ἐπιφωνεῖ αὐτοῖς,
14. глагол҄ꙙ· добрѣ добрѣ тако ми їсоуса
    λέγων· „Καλῶς, καλῶς... Μὰ τὸν Ἰησοῦν,
15. небрѣгѫ о҅ томъ· а҅ꙁъ о҄уже к томоу не
    οὐ μέλει μοι· ἐγὼ αὐτὴν οὐκέτι
16. виждѫ ѥ҅ѧ· и҅ди и҅мѣи ѭ и҅ дѣти ѥѧ·
    αἴρω. Ὕπαγε, ἔχε αὐτὴν καὶ τὰ παιδία αὐτῆς·
17. а҅ꙁъ бо и҅дѫ и҅ бѫдѫ чрь҆нориꙁецъ· и҅ ни
    ἐγὼ γὰρ ὑπάγω καὶ γίνομαι μοναχός”. Καὶ μη-
18. къ комоу же ничь҆соже рекъ· и҅де въ ь поу-
    δενὶ μηδὲν εἰρηκὼς ἀνατρέχει τὰς ὀκτὼ μο-
19. стꙑн҄ѫ къ блаженоуоумоу а҅нтонию·
    νάς, καὶ ἀπέρχεται πρὸς τὸν μακάριον Ἀντώνιον,
20. и҅ тлъкнѫвъ двьри· и҅ и҅шедъ же свꙙ-
    καὶ κρούει τὴν θύραν. Καὶ ἐξελθὼν ὁ ἅ-
21. тꙑи҆ а҅нтонии· въпраша и҆ чь҆то хъште·
    γιος Ἀντώνιος ἐρωτᾷ αὐτόν· „Τί θέλεις;”.
22. глагола паулъ· чрънориꙁецъ хоштѫ бꙑ^т·
    Λέγει... ὁ Παῦλος· „Μοναχὸς θέλω γενέσθαι”.
23. о҅тъвѣшта ѥ҅моу а҅нтонии҆· шесть де-
    Ἀποκρίνεται αὐτῷ ὁ Ἀντώνιος· „Ἐτῶν ἑξήκον-
24. сꙙтъ лѣтъ сꙑ· и҅ старъ о҄уже сꙑ· сь҆-
    τα γέρων ἄνθρωπος ὥ-
25. де чрь҆нецъ не можеши бꙑти· нъ па-
    δε μοναχὸς γενέσθαι οὐ δύνασαι· ἀλλὰ μᾶλ-
26. че и҅ди вь вь҆сь҆· и҅ дѣлаѧ живи благо-
    λον ἄπελθε εἰς κώμην, καὶ ἐργάζου, καὶ ζῆθι... εὐ-
27. дарь҆ствꙙ бога· не можеши бо тꙑ съ-
    χαριστῶν τῷ θεῷ. Ὑπομεῖναι γὰρ
28. тръпѣти скрь҆бии поустꙑн҄ьскꙑхꙿ·
    τὰς θλίψεις τῆς ἐρήμου σὺ οὐ δύνασαι”.
29. о҅тъвѣштавъ старь҆цъ рече· ѥ҅же а҅ште
    Ἀποκρίνεται ὁ γέρων, καὶ λέγει· „Εἴ τι ἄν
30. мꙙ нао҄учиши· то то сътворѫ· рече ѥ҅мꙋ
    με διδάξῃς, ἐκεῖνο ποιῶ”. Λέγει αὐτῷ

Vita Pauli simplicis (19 March)