<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 085r >

1. хъ молити ꙗ· и҅ꙁвести мꙙ и҅ꙁ бѣдꙑ
   (Καὶ ἠρξά)μην παρακαλεῖν αὐτούς... ἐξαγαγεῖν με ἐκ τῆς ἀνάγκης
2. тоѧ҆· да бꙑхъ покаꙗ҅лъ сꙙ къ богоу·
   ἐκείνης, ὅπως μετανοήσω τῷ θεῷ.
3. о҅на же о҅тъвѣштаста глагол҄ѫшта
   οἱ δὲ ἀπεκρίναντο... λέγοντες·
4. беꙁдобь молиши сꙙ· никтоже бо о҅тꙿ
   „Μάτην παρακαλεῖς, οὐδεὶς γὰρ τῶν
5. сьде пришедъшии҅хъ и҅сходитъ·
   ἐνταῦθα παραγενομένων ἐξέρχεται
6. и҅ли о҅тъпоуштаѥ҅тъ сꙙ дожи и до въ-
   ἢ ἀπολύεται, ἕως τῆς ἡμέρας τῆς ἀνα-
7. скръсениꙗ· прѣбꙑваѭ҄штоу же ми
   στάσεως. Ἐπιμένοντος οὖν μου
8. и҅ молꙙштоу сꙙ· и҅ покаати сꙙ велꙿми
   καὶ παρακαλοῦντος καὶ πολλὰ δεομένου,
9. о҅бѣштаваѭ҄штоу· глагола ѥ҅динъ
   ὑπισχνουμένου, λέγει ὁ εἷς
10. ѥ҅ю҄ къ дроугоуо҄умоу· порѫчаѥ҅ши
    πρὸς τὸν ἕτερον· „Ἀντιφωνεῖς
11. ли сꙙ ꙁа н҄ь ꙗ҅ко о҅тъ вь҆сего срь҆дьца по-
    αὐτὸν ὅτι μετα-
12. каѥ҅тъ сꙙ къ богоу· о҅тъвѣштавъ
    νοεῖ γνησίως τῷ θεῷ;”. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς
13. дроугꙑи а҅гг҄елъ глагола· порѫчаѭ҄
    λέγει· „Ἀντιφωνῶ”
14. сꙙ· и҅ а҅кꙑ видѣхъ ꙗ҅ко подастъ ѥ҅моу
    καὶ ὡσανεὶ θεωρῶ ὅτι δέδωκέ μοι
15. десницѫ порѫчь҆никъ· и҅ тъгда видѣ-
    δεξιὰν ὁ ἀντιφωνητής. Καὶ τότε λαβόν-
16. въша вь҆ꙁведоста мꙙ на ꙁемл҄ѫ въ гро-
    τες με ἀνήγαγόν με ἐν τῇ γῇ... ἐν τῷ τά-
17. бъ мои и҆ къ тѣлоу моѥ҅моу· и҅ глаго-
    φῳ πρὸς τὸ σῶμά μου καὶ λέ-
18. ласта ми вь҆ниди о҅тън҄ѫдоуже о҅тъ-
    γουσί μοι· „Εἴσελθε ὅθεν ἐχω-
19. лѫчи сꙙ· и҅ видѣхъ своѥ ѥ҅стъство а҅кꙑ
    ρίσθης”. Καὶ ἐθεώρουν τὴν ἰδίαν φύσιν ὥσπερ
20. бисъръ бль҆штꙙштъ сꙙ· мрътвоѥ҅ же
    μαργαρίτην κρύσταλλον ἀναστράπτουσαν, τὴν δὲ νεκρὰν
21. тѣлесъноѥ видѣниѥ· а҅кꙑ тинавъ
    τοῦ σώματος εἰδέαν, ὥσπερ βόρβορον
22. калъ смрь҆дꙙшть чрънъ· и҅ гноушахъ
    καὶ πηλὸν δυσώδη καὶ ζοφεράν. Καὶ ἐδυσχέραινον
23. сꙙ вь҆нити вь҆ н҄е· глаголаста же къ
    ... τοῦ εἰσελθεῖν εἰς αὐτό. Λέγουσιν οὖν πρός
24. мнѣ не мошть҆но ти ѥ҅стъ покаати сꙙ·
    με· „Ἀδύνατόν σοι μετανοῆσαι,
25. а҅ште не тѣломъ и҅мꙿже съгрѣши· и҅ мо-
    εἰ μὴ διὰ τοῦ σώματος ἐν ᾧ ἥμαρτες”.
26. лꙙштоу ми пакꙑ да бꙑхъ не въшелъ
    Πάλιν οὖν παρεκάλουν τοῦ μὴ εἰσελθεῖν
27. вь҆ тѣло· тъгда пакꙑ глаголаста ми·
    εἰς αὐτό. Τότε λέγουσί μοι·
28. вь҆ниди вь҆ тѣло своѥ҆· а҅ште то ведевѣ
    „... εἴσελθε εἰς τὸ σῶμά σου,
29. тꙙ о҅тън҄ѫдоу тꙙ вь҆ꙁведоховѣ· да о҄у-
    
30. бо вь҆ниди да и и҅нѣмъ на о҄успѣхъ
    ἵνα καὶ ἄλλους ὠφελήσῃς

Narrationes de taxeota