<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 056v >

1. моѧ· о̑увꙙꙁъшꙙ о̑убо вь҆ сѣтехъ диꙗ҅вол҄ѣхъ·
   μου, παγιδευθέντας μὲν τῷ ἐνέδρῳ τοῦ διαβόλου,
2. нꙑн҄ѣ же прибѣгаѭ̑штꙙѧ къ твоѥи благꙑ-
   καταφυγόντας δὲ πάλιν τὴν σὴν φιλανθρω-
3. н҄и· и҅ чл꙯колюбь҆ю̑· да о̑убо не гнѣваи҅ сꙙ на нꙙ·
   πίαν. Μὴ οὖν ὀργισθῇς αὐτοῖς
4. ꙗ҅ко о҅твръгошꙙ сꙙ тебе· древь҆ѥ· о҅баче стоѧ҅тꙿ
   ὡς λειποτάκταις· εἰ καὶ βραδύ, ὅμως ἑστήκασιν
5. непрѣклонꙿни· приїми даръ мои недосто-
   ἀμετάβλητοι. Δέξαι μου τὸ δῶρον τοῦ ἀναξί-
6. и҅нааго раба твоѥ҅го· и҅ съподоби ѧ примѣси-
   ου δούλου σου καὶ καταξίωσον αὐτοὺς οἰκειω-
7. ти сꙙ къ небесънꙑи҅мъ твои҆мъ· и҅ и҅стинъ-
   θῆναι τῇ ἐπουρανίῳ σου
8. нꙑи҅мъ вои҅номъ· сътвори ^сѧ самъ ꙁнамени-
   στρατιᾷ. Ποίησον ἐν αὐτοῖς σημεῖ-
9. ѥ въ благо· да о̑увѣдꙙтъ ꙗ҅ко помиловалъ ѧ
   ον εἰς ἀγαθόν, ἵνα γνῶσιν ὅτι ἠλέησας αὐτοὺς
10. ѥ҅си· и҅ не гноуша сꙙ каѭ̑штемъ сꙙ и҅мъ· е҅и҆
    καὶ οὐκ ἐβδέλυξο μετανοήσαντας. Ναί,
11. влд꙯ко г꙯и їс꙯ хс꙯е· о̑услꙑши мене раба своѥ҅го·
    δέσποτα κύριε, εἰσάκουσόν μου τοῦ δούλου σου,
12. и҅ ꙁа доушꙙ и҅хъ прии҅ми моѭ̑ дш꙯ѫ· ꙗ҅ко те-
    καὶ ἀντίψυχον αὐτῶν λάβε τὴν ἐμὴν ψυχήν, ὅτι σοὶ
13. бѣ подобаатъ слава· вь҆ вѣкꙑ а҅минъ·
    πρέπει ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας, ἀμήν”.
14. ҅И съ великомъ гласомъ вь҆сеи҆ братии· рекꙿше-
    Καὶ ἀναπεμψάντων πάντων
15. мъ а҅минъ· напрасно свѣштꙙ о̑угасошꙙ·
    τὸ ἀμήν, αἰφνίδιον αἱ λαμπάδες ἐσβέσθησαν
16. и҅ рѫкꙑ мѫчⱕ҆штии҅хъ слоугъ раслабѣшꙙ·
    καὶ αἱ χεῖρες τῶν δημίων παρελύθησαν
17. и҅ облакъ свѣтелъ на вь҆сѣхъ ст꙯ꙑи҅хъ бꙑ^с̂·
    καὶ νεφέλη φωτεινὴ ἐγένετο ἐπὶ πάντας τοὺς ἁγίους,
18. тъма же и҅ мракъ· на а҅нѳупата и҅ на по-
    σκότος δὲ καὶ γνόφος ἐπὶ τὸν ἀνθύπατον καὶ τοὺς... Ἕλ-
19. ганꙑѧ просꙑпа сꙙ· ꙗ҅коже о҅тъ страха о̑умꙿ
    ληνας ἐξεχύθει, ὥστε ἐκστῆναι αὐτοὺς
20. погоубити а҅нꙿтоупатоу· и҅ вьстрепетати
    καὶ τρέμειν ἀπὸ τοῦ φόβου,
21. коупно· съ съвѣтьникꙑ свои҅ми· надѣѭ̑-
    προσδοκῶν-
22. штемъ сꙙ и҅мъ· ꙗ҅ко и҅ градъ сꙙ и҅матъ па-
    τας μέλλειν καταπίπ-
23. сти· мль҆чанию̑ же многоу бꙑвъшоу· а҅гг҄е-
    τειν τὴν πόλιν. Σιγῆς δὲ γενομένης
24. льскъ гласъ слꙑшанъ бꙑстъ· поѭ̑ште-
    ἦχος ἠκούσθη φωνῶν ἀγγελικῶν, αἰνούν-
25. мъ и҅ славословꙙштемъ б꙯а· часома же двѣ-
    των τὸν θεὸν καὶ δοξαζόντων. Ὡρῶν οὖν δύ-
26. ма минѫвъшема· расхождааше сꙙ по ма-
    ο διαγενομένων, ἐλύετο κατὰ μέρ-
27. лоу тъма· и҅ начꙙшꙙ вь҆ꙁирати погании҆ на
    ος τὸ σκότος καὶ ἤρξαντο οἱ Ἕλληνες ἀτενίζειν
28. ст꙯ꙑѧ· и҅ видѣти и҅же о҅ н҄ихъ свѣтъ· покаа҅-
    καὶ βλέπειν τὸ περὶ τοῖς ἁγίοις φῶς.
29. въшии бо сꙙ· начꙙшꙙ съ великомъ гласомъ
    
30. вь҆пити и҅ глаголати· съгрѣшихомъ и҅ бе-
    

---

Vita (Passio) Codrati (10 March)