<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 055v >

1. врѣменънꙑи҅хъ мѫкъ о̑убоꙗ҅въше сꙙ· вѣчь҆-
   καίρους βασάνους φοβηθέντες, τῇ αἰω-
2. нѣи мѫцѣ сами сꙙ прѣдасте· о̑уꙁь҆рите вꙑ
   νίᾳ κολάσει παρεδώκατε ἑαυτούς· ὄψεσθε δὲ ὑμεῖς
3. бѫдѫштаꙗ вамъ о҅тъ правь҆дивааго сѫди-
   τὰ ἀποβησόμενα ὑμῖν... παρὰ τοῦ δικαίου κρι-
4. ѧ їсх꙯а· и҅же о҅тъдастъ комоуждо по дѣломъ
   τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ... ὃς ἥξει... ἀποδοῦναι ἑκάστῳ κατὰ τὰ ἔργα
5. свои҅мъ· и҅ се глагол҄ѫштоу· блаженоуо̑умоу
   αὐτοῦ”. Ταῦτα λέγοντος τοῦ μακαρίου
6. кодратоу· въꙁъпишꙙ о҅тъвръгъшии҅ сꙙ· съ
   Κοδράτου, ἀνεβόησαν... οἱ ἀποστατήσαντες μετὰ
7. слъꙁами великомъ гласомъ· и҅ рѣшꙙ о̑убоꙗ҅-
   δακρύων φωνῇ μεγάλῃ, καὶ εἶπον· „Ἐφοβήθημ-
8. хомъ сꙙ г꙯и мѫкъ· и҅ съвъсхꙑштени бꙑхомъ
   εν τὰς βασάνους καὶ συνηρπάγημεν
9. ꙗ҅ко бесловесь҆нии҆ животи· и҅ а҅кꙑ а҅гнь҆ци по-
   ὡς ἄλογα ζῶα· καὶ ὡς ἄρνες ἐν
10. срѣдоу влъкъ расхꙑштени бꙑхомъ· съклю-
    μέσῳ λύκων διεσπαράχθημεν· συνέκλεισ-
11. чишꙙ бо насъ грѣси свои҆· и҅ жити хотꙙште
    αν γὰρ ἡμᾶς αἱ ἁμαρτίαι ἡμῶν, καὶ ζῆσαι θέλοντες
12. въ маловрѣменꙿнѣѣмъ семъ житии҆· въ
    ἐν τῷ προσκαίρῳ τούτῳ βίῳ,
13. бѫдѫштиимъ вѣцѣ о̑умрѣхомъ· да что съ-
    τῷ μέλλοντι... αἰῶνι ἀπεθάνομεν. Τί οὖν λοιπὸν ποιήσ-
14. творимъ о̑убо не вѣмъ ѡ̑ о҅каꙿнии· блаженꙑ-
    ωμεν οἱ ταλαίπωροι, ἀποροῦμεν”. Ὁ δὲ μάρτυς
15. и҅ же кодратъ радости и҅спль҆нивъ сꙙ· о҅ покаа҅-
    τοῦ Χριστοῦ χαρᾶς πλήρης γενόμενος ἐπὶ τῇ μετα-
16. нии и҅хъ· и҅ слъꙁꙑ и҅хъ видѣвъ рече к н҄имъ·
    νοίᾳ αὐτῶν, ὡς ἴδεν αὐτοὺς δάκρυα... καταχέοντας ἔφη·
17. пъваите братиѥ ꙗ҅ко милосрь҆дъ ѥ҅стъ г꙯ь на-
    „Θαρσεῖτε, ἀδελφοὶ, διότι ἔσπλαγχνός ἐστιν ὁ Κύριος ἡ-
18. шъ їсоу х꙯ъ· съ слъꙁами припадѣте к н҄емꙋ·
    μῶν Ἰησοῦς Χριστός· στῆτε οὖν οὕτως μετὰ δακρύων
19. стои҅те и҅ нꙑнꙗ о҅ и҅сповѣдании҆ ѥ҅же въ съпа-
    ἐν τῇ ὁμολογίᾳ αὐτοῦ·
20. са· свои҅ми кръвь҆ми о҅чистите сꙙ о҅тъ грѣхъ
    καὶ τῷ ἰδίῳ αἵματι... καθαρίσθητε ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν...
21. и҅ ѥ҅же пль҆тиѭ побѣждени бꙑсте· крѣпо-
    καὶ εἰ τῇ σαρκὶ ἠττήθητε, τῇ ἐνστά-
22. стиѭ̑ дш꙯ънѫѭ̑ побѣдите· тѣмꙿже кричъ
    σει τῆς ψυχῆς νικήσατε”. Αὐτῶν δὲ ὀλολυγμὸν
23. великъ сътворьшемъ на мноꙁѣ часѣ· и҅ по-
    μέγα ποιησάντων ἐπὶ πολλὴν ὥραν, καὶ ῥίψ-
24. връгъшемъ сꙙ на ꙁеми и҅ прь҆стиѭ̑ посꙑпа-
    αντων ἑαυτοὺς εἰς τὸ ἔδαφος, καὶ γῆν κατασπασ-
25. въшемъ главꙑ своѧ· толикъ трепетъ бꙑ-
    αμένων, τοσαύτη ἐγένετο φρίκη
26. стъ прѣдъстоѧ҅штии҅мъ· ꙗ҅коже не тъчъ-
    τοῖς παρεστῶσιν, ὡς μὴ μό-
27. ѭ̑ кръстиꙗ҅номъ ѥ҅днѣмъ плакати сꙙ съ
    νον τοὺς χριστιανοὺς συμπενθεῖν
28. н҄ими· живѫштии҅ бо вь҆ ник҄еи҅стѣмъ гра-
    αὐτοὺς... Οἱ γὰρ οἰκοῦντες τὴν Νικαέων πό-
29. дѣ· о̑ужасъше сꙙ о҅тъ бꙑвъшааго крича и҅ вь҆-
    λιν ἐκπλαγέντες ἀπὸ τῆς κραυγῆς τῆς γενομένης καὶ τῶν ὀλο-
30. пл҄ѣ· събра сꙙ на мѣсто то мѫжи и҅ женꙑ·
    λυγμῶν, συνήχθησαν ἐν τῷ τόπῳ ἄνδρες τε καὶ γυναῖκες

Vita (Passio) Codrati (10 March)