<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 051r >

1. паче же ѥ҅же ꙁа н҄ь о̑умь҆рѣти· мъꙁда-м-нога-
   μᾶλλον δὲ ἀποθανεῖν, μισθῶν πολ-
2. мъ и҅ великамъ ходатаи ѥ҅стъ· Бꙑвъшоу
   λῶν καὶ μεγάλων πρόξενόν ἐστι. Γενομένης
3. же таковоуо̑умоу дьни· вь҆ н҄ьже прѣдъсѣ-
   δὲ τοιαύτης ἡμέρας προκα-
4. дъ а҅нѳупатъ въ народѣ· повелѣ приве-
   θίσας ὁ ἀνθύπατος δημοσίᾳ ἐκέλευσεν ἀχθῆ-
5. сти рабꙑ хс꙯овꙑ на сѫдиште· приведено-
   ναι τοὺς δούλους τοῦ Χριστοῦ πρὸ τοῦ βήματος. Ἀχθέν-
6. мъ же и҅мъ бꙑвь҆шемъ прѣдъ н҄ь· рече а҅нѳꙋ-
   των δὲ αὐτῶν καὶ στάντων ἐνώπιον αὐτοῦ ὁ ἀνθύ-
7. патъ къ бж꙯иѥ҅мъ рабомъ· да повѣдаѥ҅тъ
   πατος ἔφη πρὸς τοῦ θεοῦ δούλους· „Λεγέτω
8. къждо васъ своѥ҆ и҅мꙙ· и҅ санъ и҅ о҅тъчь҆ство·
   ἕκαστος ὑμῶν τὸ ἑαυτοῦ ὄνομα καὶ τὴν ἀξίαν τοῦ γένος καὶ τὴν πατρίδα”.
9. Блаженꙑи҅ же кодратъ ꙁади ꙁа вь҆сѣми сѣмтоѧ·
   Ὁ δὲ ἅγιος Κοδρᾶτος... ὀπίσω ἑστὼς πάντων,
10. не дръжимъ никꙑи҅мъже къ въпрошени-
    μὴ κατεχόμενος ὑπό τινος, πρὸς ἐρώτη-
11. ю̑ а҅нѳоупата· пръвꙑи҆ вь҆сѣхъ· великомъ
    σιν τοῦ ἀνθυπάτου πρῶτος πάντων μεγάλῃ
12. гласомъ о҅тъвѣштаваа҅ше· крь҆стиꙗ҅ни на-
    τῇ φωνῇ ἀπεκρίνατο· „Χριστιανοὶ λε-
13. ричемъ сꙙ· се ѥ҅стъ чоудь҆ноѥ и҅мꙙ наше·
    γόμεθα· τοῦτό ἐστι τὸ θαυμάσιον ὄνομα ἡμῶν·
14. слава вьсѣхъ насъ и҅ доброродъство ѥ҅дно ѥ҅стъ·
    ἡ δὲ ἀξία πάντων ἡμῶν καὶ εὐγένεια μία ἐστί·
15. раби ѥ҅смъ їс꙯ хс꙯а г꙯а небесъскааго· и҅ неви-
    δοῦλοί ἐσμεν Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ κυρίου καὶ ἐπουρανίου καὶ ἀορά-
16. димааго ба꙯· градъ же комоуждо насъ ѥ҅сть·
    του θεοῦ· ἡ δὲ πόλις ἑκάστου ἡμῶν ἐστιν
17. небесъскꙑи ир꙯мѥроусалимъ· вь н҄ьже вь҆сели-
    ἡ ἐπουράνιος Ἱερουσαλήμ, ἐν ᾗ κατοικί-
18. тъ г꙯ь вь҆сꙙ надѣѭ̑штѧѧ сꙙ на н҄ь· да о̑убо
    ζει ὁ κύριος τοὺς ἐλπίζοντας ἐπ' αὐτόν.
19. о̑уже слꙑша вь҆са наша а҅нѳупате· Анѳу-
    Ἀκήκοας ἡμῶν πάντα, ἀνθύπατε”. Ὁ δὲ ἀνθύ-
20. патъ же а҅кꙑ въ ꙁабь҆вении бꙑвъ· о҅ дръꙁо-
    πατος, ὥσπερ ἐν ἐκστάσει γενόμενο[ς] ἐπὶ τῇ παρρη-
21. сти мѫжа того· рече къ слоугамъ· о҅тъча-
    σίᾳ τοῦ ἀνδρός, ἔφη πρὸς τὴν τάξιν· „Τὸν ἀπονε-
22. ꙗвъшааго сꙙ о҅ного приведѣте прѣдъ мꙙ·
    νοημένον ἐκεῖνον ἔμπροσθεν φέρετε.
23. да виждѫ что дръꙁость҆ ѥ҅го прио҅брѣте ѥ҅-
    Ἴδω, τί ἡ τόλμα αὐτοῦ προξενίσει αὐ-
24. моу· о҅нъ же слꙑшавъ· и҅ прошъдъ сквоꙁѣ
    τῷ”. Ὁ δὲ ἀκούσας καὶ διαστείλας
25. народъ самъ прискочи· и҅ ставъ прѣдъ въсѣ-
    τὸν ὄχλον προσεπήδησε, καὶ σταθεὶς ἔμπροσθεν πάν-
26. ми· и҅ прѣкръстивъ сꙙ рече къ а҅нѳоупатоу·
    των καὶ κατασφραγισάμενος εἶπεν πρὸς τὸν ἀνθύπατον·
27. самъ придохъ а҅нтоупате прѣдъ тꙙ· прѣ-
    „Αὐτόμολος ἥκω ἐνώπιόν σου, ἀνθύπατε, πρό-
28. дъборникъ бꙑвъ дроужинѣ своѥ҅и҆· про-
    μαχος γενησόμενος τῶν συστρατιωτῶν μου κατ-
29. тивѫ о҅ть҆цоу твоѥ҅моу диꙗ҅волоу· въскорѣ
    έναντι τοῦ πατρός σου τοῦ διαβόλου. Συντόμως
30. о̑убо твори ѥ҅же хоштеши· да о̑увѣси о҅тъ
    οὖν ποίει, ὃ βούλει, ἵνα μάθῃς ἐκ

Vita (Passio) Codrati (10 March)