<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 050v >

1. ницѫ въвръженомъ бꙑвъшемъ· и҅ съ вьсѣцѣ-
   τηρίῳ ἀποτεθέντων καὶ πά-
2. мъ о̑утврь҆ждении҅мъ· блюдоми бѣа҅хѫ на
   σῃ ἀσφαλείᾳ τηρουμένων εἰς
3. въпрашаниѥ҆· да а҅ште рачꙙтъ жрътвъно ꙗ҅-
   ἀκρόασιν, ἵνα, εἰ βούλοιντο μιαροφαγῆ-
4. сти· то беꙁ мѫкъ о҅тъпоуштени бꙑвъше·
   σαι, χωρὶς βασάνων ἀπολυθέντες
5. пакꙑ въ своѥ къждо и҅хъ и҅детъ о҅течь҆ство·
   πάλιν εἰς τὴν ἰδίαν αὐτῶν ἕκαστος ἀπελεύσηται πατρίδα,
6. страхоу же многоу сѫштоу въ градѣ крьсть-
   φόβου τε πολλοῦ ὄντος ἐν τῇ πόλει τοῖς χριστ-
7. ꙗ҅номъ· паче же· и҅мꙿже въ к҄есарии҆· декиоу
   ιανοῖς, μάλιστα διὰ τὸ ἐν Καισαρείᾳ τὸν Δέκιον
8. цр꙯ю прѣбꙑвати· о҅ви о̑убо бѣжаа҅хѫ въ горꙑ·
   παρατυγχάνειν, οἱ μὲν ἔφυγον ἐν τοῖς ὄρεσιν,
9. о҅ви же на селѣхъ сѫште таꙗ҅хѫ сꙙ· и҅скоусь҆-
   οἱ δὲ κατὰ τοὺς ἀγροὺς διελάνθανον, οἱ δὲ... δόκι-
10. нии҅ же и҅ добии хс꙯ови раби· съ о̑упꙿваниѥмъ
    μοι καὶ τοῦ Χριστοῦ δοῦλοι εὐθαρσεῖς
11. въ градѣ прѣбꙑваа҅хѫ въ мноꙁѣ радости·
    ἐν τῇ πόλει διῆγον ἐν χαρᾷ πολλῇ
12. о҅жидаѭ̑ште· да некъли нѣкъгда и҅ ти
    ἐκδεχόμενοι, εἴ ποτέ πως καὶ αὐτοὶ
13. съподобꙙтъ сꙙ прославити б꙯а· ѥ҅динъ же
    καταξιωθῶσι δοξάσαι τὸν κύριον· εἷς δὲ
14. о҅тъ тѣхъ сꙑ· блаженꙑи кодратъ· връсто-
    τούτων ὢν καὶ ὁ μακάριος Κοδρᾶτος ἡλικί-
15. ѭ̑ и҅ добротоѭ̑ и҅ родомъ· и҅ богатъствомъ
    ᾳ καὶ κάλλει καὶ γένει καὶ πλούτῳ
16. и҅ ѥ҅же вьсего и҅стинь҆нѣѥ҆· богочь҆стиѥмъ
    καὶ τῇ πάντων κυριωτάτῃ θεοσεβείᾳ
17. о̑украшенъ· приходѧ къ тъмничьноуо̑у-
    κεκοσμημένος, προσιὼν τῷ δεσμοφύλα-
18. моу· стражоу· и҅ къ вои҅номъ даѧ и҅мъ мно-
    κι καὶ τοῖς στρατιώταις καὶ χαριζόμενος αὐτοῖς
19. го ꙁлато· беꙁъ соумь҆нѣниꙗ ꙁатворенѣи҆ тоу
    χρήματα πολλά, ἀδεῶς τῶν κατακεκλεισμένων
20. братии слоужаа҅ше· комоуждо и҅хъ потрѣ-
    ἀδελφῶν τὴν ἐπιμέλειαν ἐποιεῖτο, ἑκάστῳ αὐτῶν τὰ δέον-
21. бъноѥ приносꙙ· и҅ дръꙁѣи҅шѧѧ на мѫче-
    τα προσφέρων· καὶ τοὺς μὲν εὐτολμοτέρους περὶ τὸ μαρτύ-
22. ниѥ· мол҄ѣше поминати ѥ҅го вь҆ цѣсарь҆ствѣ
    ριον παρεκάλει μεμνῆσθαι αὐτοῦ ἐν τῇ βασιλείᾳ
23. господьни· а҅ страшивꙑѧ дръꙁꙑ творѣ-
    τοῦ κυρίου, τοὺς δὲ δειλοτέρους παρεθάρ-
24. ше поо̑уштаѧ ѧ· не боꙗ҅ти сꙙ нъ радовати·
    συνε παραινῶν μὴ δειλιᾶν, ἀλλὰ χαίρειν,
25. поминаѧ и҅мъ ꙗ҅ко мноꙁи о҅тъ чл꙯къ· не ль҅гъ-
    ἀναμιμνήσκων αὐτοῖς ὡς οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οὐκ ἀν-
26. ко· не съ многоѭ̑ болѣꙁниѭ житиꙗ сего
    εκτῶς, ἀλλὰ μετὰ πολλῆς ὀδύνης τὸν βίον τοῦτον
27. о҅тъходꙙште· ни нꙑнꙗшь҆нꙙѧ жиꙁни
    παρερχόμενοι οὔτε τῆς αἰωνίου ζωῆς
28. съподобишꙙ сꙙ· ни тамо покоꙗ полоучи-
    κατηξιώθησαν, οὔτε τῆς ἐνταῦθα ἀνέσεως ἔτυχ-
29. шꙙ· и҅ коѧжде болѣꙁни· съдравиѥ҅ съкаꙁа-
    ον· καὶ ἑκάστης δὲ νόσου τῇ βίᾳ εὐχαρ-
30. ѧ глаголааше· ꙗ҅ко ѥ҅же ꙁа х꙯а троудити сꙙ·
    ιστῶν ἔλεγεν, ὅτι τὸ ὑπὲρ Χριστοῦ καμεῖν,

Vita (Passio) Codrati (10 March)