<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 044v >

1. и҅ послоушаниꙗ о҅тъ вьсѣхъ ь просꙙштоу· св^о-
   καὶ τὴν ὑπακοὴν ἀπαιτοῦντος, ἐλευ-
2. бодь҆номъ ь гласомь҆ дрь҆ꙁо мѫжь҆скꙑ· ни-
   θέρᾳ τῇ φωνῇ, εὐταρσῶς καὶ ἀνδρείως, οὐ-
3. какоже оустрашивъше сꙙ о҅ прѣтимꙑи҅хꙿ·
   δὲν ὑποπτήξαντες τὰ ἀπειλούμενα,
4. вь҆ срѣдѫ вь҆лѣꙁъше крьстиꙗ҅ни сами сꙙ
   εἰς μέσους παρελθόντες, Χριστιανοὺς ἑαυτοὺς
5. нарекошꙙ· ѡ҄ле блажении ѧ҅ꙁꙑци· ѥ҅лико
   ἀνεκήρυξαν. Ὤ μακάριαι γλῶσσαι, ὅσαι
6. и҅хъ ст꙯ꙑи҅ тъ гласъ и҅споустишꙙ· и҅же въ-
   τὴν ἱερὰν ἐκείνην ἀφῆκαν φωνήν, ἢν ἀ-
7. ꙁдоухъ приѥ҅мъ свꙙштенъ бꙑстъ· а҅гꙿг҄е-
   ὴρ μὲν δεξάμενος ἡγιάσθη· ἄγγε-
8. ли же слꙑшавъше вь҆сплескашꙙ· диꙗ҅во-
   λοι δὲ ἀκούσαντες ἐπεκρότησαν, διάβο-
9. лъ же сь҆ бѣсꙑ о҄уꙗ҅ꙁвенъ бꙑстъ· г꙯ь же
   λος δὲ μετὰ δαιμόνων ἐτραυματίσθη; Κύριος δὲ
10. на небесехъ написалъ и҅мена и҅хъ· рѣ-
    ἐν οὐρανοῖς ἀπεγράψατο. Εἶ-
11. шꙙ же о҄убо къждо и҅хъ· вь҆ срѣдѫ вьшедъ-
    πον τοίνυν ἕκαστος εἰς τὸ μέσον παρι-
12. ше крьстиꙗ҅нъ ѥсмъ ь· и҅ ꙗ҅коже се вь҆лаꙁꙙ-
    ών· „Χριστιανός εἰμι”. Καὶ ὥσπερ... οἱ
13. штеи҅ въ бъраниѥ въкоупѣ и҅мена своꙗ
    ἐπ' ἄθλησιν παροδεύοντες ὁμοῦ τε λέγουσιν
14. глагол҄ѫтъ· и҅ на мѣсто бо бьраниꙗ въ-
    ἑαυτῶν τὰ ὀνόματα, καὶ ἐπὶ τὸν τόπον τῆς ἀγωνίας μεθ-
15. стѫпаѭ҄тъ· такожде же и҅ сии· тъгда
    ίστανται· οὕτω δὴ καὶ οὗτοι τότε,
16. поврьгъше нареченаа и҅мена своꙗ· ꙗ҅же
    ῥίψαντες τὰς ἀπὸ γενέσεως αὐτοῖς ἐπιφημισθείσας
17. отъ рождь҆ства о҅тъ о҅бь҆штааго сп꙯са· къ-
    προσηγορίας, ἀπὸ τοῦ κοινοῦ Σωτῆρος ἕκ-
18. ждо себе нарицааше· и то творѣа҅хѫ вь-
    αστος ἑαυτὸν ἀνηγόρευον. Καὶ τοῦτο ἐποίουν ἅπαν-
19. си дроугъ по дроуꙁѣ съчетаѧ себе· тѣ-
    τες, τῷ προλαβόντι ἑαυτὸν συνάπτων ὁ ἐφεξῆς. Ὥσ-
20. мꙿже бꙑстъ вь҆сѣмъ ѥ҅дꙿно и҅мꙙ· о҄уже бо
    τε ἐγένετο πάντων προσηγορία μία· οὐκέτι γὰρ
21. ни о҅нъ· ни о҅нъ· нъ вь҆си крь҆стиꙗ҅ни
    ὁ δεῖνα, ἢ ὁ δεῖνα, ἀλλὰ Χριστιανοὶ πάντες
22. наричеми бꙑваа҅хѫ· воле же чьто съ-
    ἀνεκηρύττοντο. Τί οὖν
23. творилъ тъгда владꙑка тъ· лютъ б^о
    ὁ κρατῶν τότε; Δεινὸς γὰρ
24. бѣа҅ше и҅ раꙁлѫченъ· о҅во ласканиѥмꙿ
    ἦν καὶ ποικίλος, τὰ μὲν θωπείαις
25. тѣшааше· о҅во же хотѣа҅ше съврати-
    ὑπελθεῖν, τὰ δὲ ἀπειλαῖς
26. ти прѣштении· ꙁапрьва о҄убо льштаꙿ-
    παρατρέψαι. Πρῶτον μὲν αὐτοὺς κατεγοή-
27. ше и҅хъ ласкании҅мъ ь· покоушаѧ҅ сꙙ о҅сла-
    τευε ταῖς θωπείαις, τὸν τόνον
28. бити о҅тъ настоꙗниꙗ благꙑѧ вѣрꙑ не прѣ-
    τῆς εὐσεβείαις παραλύειν πειρώμενος. „Μὴ προ-
29. дадите глагол҄ꙙ ю҄ности вашеѧ· ни мо-
    δῶτε ὑμῶν, λέγων, τὴν νεότητα· μηδὲ
30. ꙁѣте и҅ꙁмѣнити беꙁъврѣменьноѭ҄
    θάνατον ἄωρον

---

Laudatio in XL martyres Sebastenos