<oo>→<supr> Codex Suprasliensis

< 041v >

1. не бои҅ сꙙ чꙙдо· се бо х꙯с прѣдъстои҅тъ по-
   μὴ φοβοῦ, ἰδοὺ γὰρ ὁ Χριστὸς παρέστηκε βοη-
2. магаѧ тебѣ· ѥ҅гда же и҅мъ прѣбиваа҅хѫ
   θῶν σοι”. Κατακλώμενοι δὲ οἱ ἅγιοι
3. голѣни· прѣдаа҅хѫ дш꙯ꙙ своѧ глагол҄ѫ-
   καὶ ἀποδιδόντες τὰς ψυχὰς ἔλε-
4. ште· дш꙯а наша ꙗ҅ко пꙿтица и҅ꙁбави сꙙ о҅-
   γον· „Ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη ἐκ
5. тъ сѣти ловꙙштии҅хъ· сѣть҆ съкроуши
   τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων· ἡ παγὶς συνετρίβη
6. сꙙ и҅ мꙑ и҅ꙁбавь҆ѥ҅ни бꙑхомъ· помошть҆
   καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν· ἡ βοήθεια
7. наша въ и҅мꙙ господь҆н҄е· сътворь҆шааго
   ἡμῶν ἐν ὀνόματι κυρίου τοῦ ποιήσαντος
8. небо и҅ ꙁемьѭ҄· и҅ вь҆си вь҆коупѣ рекꙿше а҅-
   τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν”. Καὶ πάντες ὁμοῦ εἰπόντες τὸ ἀ-
9. минъ· прѣдашꙙ дш꙯ꙙ своѧ· сꙑнъ же
   μὴν ἀπέδωκαν τὰς ψυχάς. Ὁ δὲ υἱὸς
10. о҄учимꙑи҆ материѭ҄· и҅менемь҆ мелитъ·
    ὁ παραινούμενος ὑπὸ τῆς μητρὸς ὀνόματι Μελίτων
11. ѥ҅ште дꙑхаа҅ше· повелѣста же мѫчите-
    ἔτι ἐμπνέων ἦν. Καὶ ἐκέλευσαν οἱ τύραν-
12. л҄ѣ привести воꙁꙑ· и҅ въскладъше тѣле-
    νοι ἀχθῆναι ἁμάξας καὶ ἐπιθέντες τὰ σώμα-
13. са свꙙтꙑи҅хъ прѣвеꙁошꙙ ѧ на брѣгъ рѣ-
    τα τῶν ἁγίων ἤνεγκαν παρὰ τὸ χεῖλος τοῦ ποτα-
14. кꙑ· о҅ставь҆ше ю҄ношѫ чаѭ҄ште ѥ҅моу жі-
    μοῦ ἀφέντες τὸν νεώτερον, προσδοκῶντες ζῆν
15. воу бꙑти· видѣвъши же мати ѥ҅го тъ
    αὐτόν. Ἡ δὲ μήτηρ θεασαμένη
16. ѥ҅динъ о҅ставь҆ѥ҅нъ· о҅тъвръгъши жень҆-
    μόνον αὐτὸν καταλειφθέντα, ἀποριψαμένη τὴν γυναι-
17. скѫѭ҄ немошть҆· вь҆ꙁемъши же мѫжь҆скѫ-
    κείαν ἀσθένειαν καὶ ἀναλαβοῦσα ἀνδρεῖ-
18. ѭ҄ крѣпость҆ и҅ мѫдрость҆· и҅ вь҆ꙁемъши
    ον φρόνημα καὶ ἰσχύν, ἀραμένη
19. сн꙯а своѥ҅го на рамоу крѣпъко· вь҆слѣдъ
    τὸν υἱὸν αὐτῆς ἐπὶ τῶν ὤμων γενναίως
20. колъ и҅дѣа҅ше· носимъ же сн꙯ъ матерь҆ѭ҄
    ὁ νεανίσκος ταῖς ἁμάξαις ἐπηκολούθει. Βασταζόμενος δὲ ὑπὸ τῆς μητρὸς
21. прѣдастъ дх꙯ъ свои҆ радоуѧ сꙙ· несъ^ши же и҆
    ἀπέδωκε τὴν ψυχὴν αὐτοῦ χαίρων. Ἐνέγκασα δὲ αὐτὸν
22. мт꙯и ѥ҅го повръже и҆ врь҆хоу и҅хъ· вь҆ꙁгнѣ-
    ἡ μήτηρ αὐτοῦ ἔρριψεν αὐτὸν ἐπάνω αὐτῶν καὶ ἐξάψαν-
23. тивъше же о҅гн҄ь съжегошꙙ тѣлеса ст꙯ꙑи-
    τες πυρὰν κατέκαυσαν τὰ σώματα τῶν ἁγί-
24. хъ· сь҆вѣтъ же сътворь҆ша мѫчител҄ѣ
    ων. Καὶ σκεψάμενοι πρὸς ἀλλήλους οἱ τύραννοι
25. рекоста· сиѧ҆ о҅стань҆кꙑ а҅ште сице о҅ста-
    εἶπον· „Ταῦτα τὰ λείψανα ἐὰν οὕτως ἀφῶ-
26. вимъ· вь҆ꙁꙙти ѧ и҅мѫтъ крь҆стиꙗни·
    μεν, ἀροῦσι αὐτὰ οἱ χριστιανοὶ
27. и҅ напль҆нити вь҆сь҆ миръ· нъ придѣте
    καὶ πληρώσουσιν ὅλον τὸν κόσμον. Δεῦτε οὖν
28. да ѧ въвръжемъ вь҆ рѣкѫ· и҅ събъравъ-
    ῥίψωμεν αὐτὰ εἰς τὸν ποταμόν”. Καὶ ἀναλεξάμε-
29. ше кости ст꙯ꙑи҅хъ и҅ пепелъ съметъше
    νοι τὰ λείψανα τῶν ἁγίων
30. въсꙑпашꙙ вь҆ рѣкѫ· и҅ ничꙿсоже не погоу
    ἔρριψαν εἰς τὸν ποταμόν... καὶ οὐδὲν αὐτῶν ἐμείωσεν

---

Vita (Passio) XL martyrum Sebastenorum (9 March)